آرشیو برچسب های: آمیتیست

آمیتیست با فرمول شیمیایی SiO2 در واقع نوعی کوارتز بنفش است که رنگ بنفش خود را مدیون قرار گرفتن در معرض تابش و حضور ناخالصی‌های آهن سه ظرفیتی در ساختار کریستالی سیلیسیوم می‌داند.

سختی این کانی مانند سایر اعضای خانواده کوارتز 7 است که در کنار رنگ اولیه بنفش روشن تا بنفش عمیق، آن را به سنگی محبوب برای استفاده در جواهرات تبدیل نموده است.

سنگ آمیتیست دارای خواص منحصر به فردی است که مهم‌ترین آنها شفابخشی و ایجاد خونسردی است. مصریان و یونانیان باستان از این سنگ در ساخت گلدان و ظروف استفاده می کردند. آنها ظرف‌های نوشیدنی خود را از آمیتیست تهیه کرده تا مسمومیت ناشی از آب را از آن بگیرند. همچنین سربازان قرون وسطی از آمیتیست برای محافظت از خود بهره می‌گرفتند.

بلورهای آمیتیست اغلب دارای منطقه‌بندی رنگی است. در این منطقه‌بندی، میزان شدت رنگ از قاعده به سمت نوک بلور کاهش می‌یابد. بهترین درجه رنگی آمیتیست، مشاهده رنگ بنفش اولیه با غلیظت 75 تا 80 درصد است.

با کیفیت‌ترین نوع آمیتیست با رنگ‌های اولیه را می‌توان در کشورهای سیبری، سریلانکا، برزیل، اروگوئه و شرق دور یافت.

زیبایی این کانی و فراوانی کاربرد آن در صنعت جواهرات باعث شده نمونه‌های مصنوعی و بدلی این کانی نیز در بازار وجود داشته باشد.

آمیتیست‌های مصنوعی با روش سنتز هیدروترمال در اتوکلاوهای فشار بالا ساخته می‌شوند. این نمونه‌ها از نظر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی بسیار شبیه آمیتیست طبیعی هستند و بدون ابزارهای گوهرشناسی، امکان تشخیص آنها امکان‌پذیر نیست.

نمونه‌های بهسازی شده آمیتیست در واقع کوارتزهای شفاف (بی‌رنگی) هستند که در برابر اشعه گاما، ایکس یا تابش‌های پرتو الکترونی به همراه ناخالصی‌های آهن قرار گرفته‌اند. البته قرار گرفتن در معرض گرما باعث از بین رفتن اثرات تابش شده و رنگ آمیتیست به سمت زرد یا سبز حرکت می‌کند.

بنابراین چنانچه کانی آمیتیست تا حدی گرم شود، رنگ آن سبز شده و آمترین نامیده می‌شود و در صورت قرارگیری در برابر گرمای زیاد به سمت رنگ‌های زرد و قهوه‌ای حرکت می‌کند و سیترین را تشکیل می‌دهد. به این نوع از سیترین‌ها در واقع آمیتیست سوخته می‌گویند.

جهت دریافت اطلاعات بیشتر درباره انگشتر آمیتیست، به مقالات ذیل مراجعه کنید.